Η κατασκευαστική μορφή περιγράφει τη σχέση μεταξύ του κελύφους του κτιρίου και του χώρου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, και καθορίζει τον ενσωματωμένο προϋπολογισμό άνθρακα που μπορεί να εφαρμοστεί για την παραγωγή του κελύφους του κτιρίου. Δεδομένου ενός σταθερού ενσωματωμένου άνθρακα με βάση τον χρησιμοποιήσιμο χώρο, ένα κτίριο με δυσμενή κατασκευαστική μορφή μπορεί να εισαγάγει πολύ λιγότερο ενσωματωμένο άνθρακα στην πρόσοψη από ένα κτίριο με πιο ευνοϊκό συντελεστή μορφής. Για να διασφαλιστεί μία εξαιρετική κατασκευαστική μορφή και μια λύση που χρησιμοποιεί επαρκή υλικά, είναι επομένως σημαντικό ο σχεδιασμός του κτιρίου να διαθέτει το πιο συμπαγές δυνατό κέλυφος σε συνδυασμό με τον μεγαλύτερο δυνατό χρησιμοποιήσιμο χώρο. Και μια κατασκευή πρόσοψης χαμηλών εκπομπών άνθρακα δεν επηρεάζει απαραίτητα τη δημιουργική ελευθερία. Αυτό συμβαίνει διότι οι βελτιστοποιημένες ως προς τον άνθρακα κατασκευές προσφέρουν επίσης μεγάλη ελευθερία σχεδιασμού χωρίς να επηρεάζουν αρνητικά το συνολικό αποτύπωμα άνθρακα του κτιρίου.
Ο λειτουργικός άνθρακας ειδικότερα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κατασκευαστική μορφή. Όσο καλύτερη είναι η αναλογία του κελύφους του κτιρίου προς την αξιοποιήσιμη επιφάνεια, τόσο χαμηλότερες είναι οι ενεργειακές απαιτήσεις και οι εκπομπές CO₂ κατά τη λειτουργία του κτιρίου.
Στο μέλλον, ωστόσο, η αναλογική επίδραση του ενσωματωμένου άνθρακα στις συνολικές εκπομπές (άνθρακας καθ' όλη τη διάρκεια ζωής) ενός κτιρίου θα συνεχίσει να αυξάνεται. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ενεργειακές απαιτήσεις στη φάση αξιοποίησης, ο λειτουργικός άνθρακας, υπόκειται σε συνεχή βελτιστοποίηση. Ταυτόχρονα, είναι πολύ πιο δύσκολο να μειωθεί ο ενσωματωμένος άνθρακας, καθώς οι πόροι καταναλώνονται πάντα στην παραγωγή των υλικών που απαιτούνται για την κατασκευή.