Avrupa Yeşil Anlaşması, mimarlara ve planlamacılara, binalarda oluşan ve binaların işleyişinden kaynaklanan CO₂'yi mümkün olan en büyük ölçüde azaltma ve aynı zamanda optimum işlevselliğe sahip mimari açıdan çekici bir tasarımı koruma zorunluluğuyla karşı karşıya getiriyor.
CO₂ tasarrufu sağlamanın etkili bir yolu, daha küçük ve daha kompakt binalar inşa ederek mükemmel bir form faktörü elde etmektir. Form faktörleri, bina kabuğunun kullanılabilir alana oranını tanımlar ve bina kabuğunun imalatında kullanılabilecek gömülü karbon miktarı söz konusu olduğunda belirleyicidir.
Uygun olmayan form faktörüne ve sabit kullanılabilir alanla ilgili gömülü karbona sahip bir binanın cephesinde, daha uygun form faktörüne sahip bir binaya göre çok daha az gömülü karbon bulunmasına izin verilir.
İyi bir form faktörü ve malzeme bakımından yeterli bir çözüm için, bina tasarımının mümkün olan en kompakt bina kabuğu ile mümkün olan en büyük kullanılabilir alan kombinasyonuna odaklanması hayati önem taşımaktadır.
CO₂ açısından uygun bir cephe yapısı, taslak aşamasında tasarım özgürlüğünü mutlaka olumsuz etkilemez. CO₂ açısından optimize edilmiş yapılar kesinlikle tasarım özgürlüğü için geniş bir alan sunar, ancak binanın genel dengesi üzerinde olumsuz bir etkisi olmaz.
Operasyonel karbon özellikle form faktörüne bağlıdır. Bina kabuğunun kullanılabilir alana oranı ne kadar iyi olursa, bina çalışır durumdayken enerji gereksinimleri ve CO₂ emisyonları o kadar düşük olur.
Ancak gelecekte, bir binanın toplam emisyonları (tüm yaşam karbonu) üzerindeki gömülü karbonun orantılı etkisi istikrarlı bir şekilde artacaktır. Kullanım aşamasında gerekli olan enerji (işletme karbonu) sürekli optimizasyona tabidir. Aynı zamanda, inşaat için gerekli malzemeleri üretirken kaynaklar her zaman tüketildiğinden, gömülü karbonu azaltmak çok daha zordur.